Sofa – komfort i elegancja od XVII wieku
Termin sofa wywodzi się z języka arabskiego i pierwotnie oznaczał wyściełaną ławkę umieszczoną w alkowie. Do Europy nazwa ta trafiła około 1680 roku wraz z modą orientalną i stała się synonimem bogato tapicerowanej kanapy. Na przestrzeni wieków sofy przybierały różnorodne formy – od XVIII-wiecznych divanów a la turque inspirowanych osmańskimi tapczanami, przez wyrafinowane canapé à corbeille z epoki Ludwika XV, po modernistyczne konstrukcje Bauhausu. W Polsce określenia „sofa” i „otomana” pojawiły się pod koniec XVIII wieku i były stosowane wymiennie z „kanapą” czy „leżanką”.
Neorenesansowe sofy – bogactwo formy i kunszt rzemiosła
Styl neorenesansowy, inspirowany meblami XVI-wiecznej Europy, charakteryzuje się masywnymi formami, bogatą snycerką oraz dekoracyjnymi aplikacjami z mosiądzu i brązu. Sofy neorenesansowe często posiadają wysokie oparcia zdobione motywami groteskowymi, kasetonowymi panelami oraz rzeźbieniami inspirowanymi architekturą. Ich konstrukcja opiera się na litej dębinie, orzechu lub mahoniu, co nadaje im niezwykłą trwałość. Często spotykane są także kanapy skrzyniowe – odmiana kanapy, w której siedzisko jest umieszczone nad pojemnikiem na pościel, co czyniło je funkcjonalnym rozwiązaniem w XIX-wiecznych rezydencjach.
Sofy w stylu Biedermeier – harmonia i wygoda
Sofy w stylu Biedermeier (1815–1848) cechuje prostota formy połączona z eleganckim rysunkiem drewna. Dominują tu delikatnie profilowane podłokietniki i gięte nogi, często zakończone ornamentami z brązu. Wysokiej jakości tapicerka, najczęściej z jedwabnych lub aksamitnych tkanin w stonowanych barwach, podkreśla wyrafinowanie mebli z tej epoki. Charakterystyczne dla tego stylu są również divano a orecchioni – kanapy z wygiętymi na zewnątrz podłokietnikami, szczególnie popularne we Włoszech w XVIII i XIX wieku.
Art Deco – symetria i luksus lat 20. i 30.
Sofy w stylu Art Deco to kwintesencja geometrii, wyrafinowanego minimalizmu i najwyższej jakości materiałów. Oparcia często mają formę wachlarza, a całość mebla zdobią chromowane lub mosiężne detale. Popularne w tym okresie były również sofy clubowe o masywnych, zaokrąglonych kształtach oraz modele pikowane z głębokimi siedziskami. To styl, który wciąż inspiruje współczesnych projektantów, doskonale komponując się zarówno z klasycznymi, jak i nowoczesnymi wnętrzami.
Leżanki i otomany – elegancja w odpoczynku
Poza klasycznymi sofami, w tej kategorii znaleźć można także leżanki, causeuse, confidante, a także charakterystyczne dla XVIII i XIX wieku dormeuse – wyściełane kanapy z wysokimi przyczółkami oraz meridienne, które stanowiły doskonałe miejsce do wypoczynku. Modele takie jak chaise longue czy duchesse brisée były synonimem luksusu w arystokratycznych salonach i nadal zachwycają swoim finezyjnym kształtem.